Bir gün bir çoban, koyunlarının otladığı çayırda dolaşan şişman bir domuz buldu. Hemen onu yakalamaya çalıştı. Ancak domuz, çoban ona doğru yaklaştığı anda ciyakladı. Ve çoban ona elini koyduğunda, o kadar yüksek sesle ciyakladı ki, domuzun diri diri kesildiğini düşünürdünüz.

 

Çoban, ciyaklamalarına ve kaçmak için verdiği mücadeleye rağmen ödülünü kolunun altına sıkıştırıp ahırına doğru yürümeye başladı.

 

Meradaki Koyunlar, Domuzun bu davranışı karşısında çok şaşırdılar ve eğlendiler, Çoban ve sorumluluğu altındaki koyunları meranın kapısına kadar takip ettiler.

 

Koyunlardan biri Domuza sordu. "Seni bu kadar yüksek sesle ciyaklatan ne? İyi Çoban birimizi yakalayıp götürdüğünde, hiçbirimiz senin yaptığın gibi kan donduran bir yaygara koparmayız."

 

Domuz, ciyaklayarak ve çılgınca bir tekme atarak cevap verdi: "Davranışın da çok iyi, güzel ve asil. Ama görüyorsun ya, seni yakaladığında sadece yün istiyor. Ama beni yakaladığında domuz pirzolası, pastırma, hamur ve jambon istiyor!"

 

Ahlaki sonuç: Olası gizli amaçları göz önünde bulundurmadan yargılamak aptallıktır.